25/9/10

Έτσι όπως το ψηφίσατε:

Η ψηφοφορία του blog μας Anekcigita αναφορικά με το Άγιο φως και την δική σας άποψη έχει ήδη κλήσει   
με το εξής αποτέλεσμα.




Άγιο φως: Θαύμα ή όχι;

ΝΑΙ 7 (53 %)
ΟΧΙ 4 (30 %)
ΔΕΝ ΞΕΡΩ 2 (15%)
  
Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες μας με ποσοστό 53% πιστεύουν σε ένα σύγχρονο θαύμα αυτό του  
Αγίου φωτός, το 30% πιστεύει ο,τι κάτι τέτοιο δεν ισχύει ενώ το 15% δεν παίρνει συγκεκριμένη θέση.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ!!!

Λευκή και μαύρη μαγεία


Καρφιτσωμένες κέρινες κούκλες, κόκαλα νεκρών, μαύρα κεριά, πεντάλφες και ξόρκια... Με αυτά μεγάλωσε και έμαθε να ζει μια 48χρονη γυναίκα από την Πάτρα, η οποία θέλοντας να ξεφύγει πια από τα δίχτυα της μαύρης μαγείας, κατέφυγε στην αστυνομία για να ζητήσει βοήθεια!Τα όσα εξιστόρησε η Σούλα Α. στους αστυνομικούς της Ασφάλειας Πατρών ξεπερνούν κάθε όριο λογικής, καθώς -όπως ισχυρίστηκε- όλη τη ζωή της η μητέρα της προσπαθούσε να την κρατήσει «δεμένη» στα σκοτεινά μονοπάτια της μαύρης μαγείας.Με δάκρυα στα μάτια η απελπισμένη γυναίκα και μητέρα τεσσάρων ανήλικων παιδιών, βλέποντας πια ότι η ζωή της κινδυνεύει, πήγε στην Ασφάλεια και τα πρώτα λόγια που ξεστόμισε ήταν αρκετά για να τραβήξουν την προσοχή όλων.«Η μάνα μου βάζει στο φαγητό κόκαλα νεκρών... Φοβάμαι για τη ζωή των παιδιών και του άνδρα μου. Είναι ιέρεια του Σατανά» ανέφερε στους έκπληκτους αστυνομικούς και πρόσθεσε:
«Από 4 χρόνων ζούσα στο σπίτι μου με τη μαύρη μαγεία.Για όποιον νόμιζε ότι ήθελε να τη βλάψει ή δεν τη συμπαθούσε, η μάνα μου του έκανε μάγια.Μπορεί να μην τα πιστεύετε αυτά, αλλά υπάρχουν.Οπως υπάρχει το καλό, υπάρχει και το κακό».

Ξετυλίγοντας στη συνέχεια την ιστορία της, τους είπε: «Η μητέρα μου μια ζωή έκανε μάγια. Ακόμη και σε μένα και στην οικογένειά μου. Ο άνδρας μου, 37 χρονών, υγιέστατος, έπαθε δύο εμφράγματα. Πήγα να χάσω και τα τέσσερα παιδιά μου. Βρήκα γύρω από το σπίτι μου χυμένα λάδια».

Σύμφωνα με τη 48χρονη Σούλα Α., για να κάνει τα μάγια που έχει κάνει κατά καιρούς, η μητέρα της έχει προχωρήσει ακόμη και στη σύληση τάφων. «Πάει και ανοίγει τάφους. Κι αυτό που κάνει είναι ιεροσυλία. Δεν κάνει. Ας αφήσει τους νεκρούς στην ησυχία τους, εκεί που είναι. Η γυναίκα αυτή είναι αδίστακτη. Χρησιμοποιεί σκοτεινές δυνάμεις και μπορεί να κάνει τα πάντα προκειμένου να σκορπίσει το κακό».

Στο εύλογο ερώτημα γιατί η μητέρα της να θέλει να βλάψει ακόμη και την ίδια της την οικογένεια, η 48χρονη απέδωσε την αποτρόπαια συμπεριφορά της στο διαταραγμένο ψυχικό της κόσμο.

Η ίδια, μιλώντας στην τοπική εφημερίδα «Κόσμος», επιπλέον υποστήριξε ότι καθώς ζούσε από μικρή σε ένα σπίτι που τα μάγια ήταν καθημερινή ρουτίνα, ξέρει κι αυτή από αυτά και -ούτε λίγο ούτε πολύ- μπορεί, όπως ισχυρίζεται, να αντιμετωπίσει τη μητέρα της με τα ίδια «όπλα». Δηλαδή, με τα μάγια. «Αλλά παρά τα όσα έχει κάνει, δεν παύει να είναι μάνα μου. Δεν θέλω να της κάνω κακό» είπε και ξεσπώντας σε λυγμούς ανέφερε: «Εγώ πήγα και εξομολογήθηκα. Αλλά η μάνα μου χρειάζεται βοήθεια».

Από τις μαρτυρίες της 48χρονης, αυτή που φαντάζει εξωπραγματική αφορά τον ίδιο της τον πατέρα, στον οποίο (κι αυτόν) η μητέρα της όπως λέει έκανε μάγια.

«Ο πατέρας μου έχει πεθάνει εδώ και επτά χρόνια. Δύο φορές που ανοίξαμε τον τάφο είδαμε ότι δεν έχει λειώσει καθόλου το σώμα του. Ούτε τα μαλλιά του. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά όταν ζούσε η μάνα μου είχε πάρει από τάφο ανθρώπινα κόκαλα, τα έλιωσε, τα έκανε σκόνη, και του τα ανακάτεψε στο φαγητό του».

Οι άνδρες της Ασφάλειας, παρά το αρχικό σοκ που είχαν υποστεί, της κατέστησαν σαφές ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, καθώς δεν κατηγορείται για αξιόποινες πράξεις. Η ίδια εξετάζει πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο να προσφύγει στη Δικαιοσύνη.
Espressonews.gr

23/9/10

Νεκρονομικόν, η μεγάλη αλήθεια πίσω από τον Μύθο

Ποίος είναι αυτός που ασχολείται με τον κόσμο του Occult και δεν έχει ακούσει ποτέ για το Νεκρονομικόν; Κανείς! Το κρυφό βιβλίο του παράφρονα Άραβα Abdul Alhazred. Το βιβλίο της κυριαρχίας του Μεγάλου Κθούλου. Το βιβλίο που κανείς δεν έχει δει ποτέ! Το βιβλίο αυτό που το συναντάμε στις σελίδες των διηγημάτων του συγγραφέα H.P. Lovecraft… ο μεγάλος μύθος που στην συνέχεια δημιούργησε μία σχολή συγγραφέων με τον όνομα Chulhu Mythos. Άραγε ποια είναι η αλήθεια; Όλα είναι ένα δημιούργημα της φαντασίας του H.P.L ή μήπως το βιβλίο αυτό όντως υπάρχει και είναι πέρα για περά πραγματικό; Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία απάντηση σε αυτό το ερώτημα αφού πρώτα πούμε λίγα λόγια για την ιστορία του βιβλίου αυτού και του συγγραφέα του σύμφωνα πάντα με τον Lovecraft…
Η ιστορία του Νεκρονομικόν ξεκινάει από του Σουμέριους και τις τελετουργίες που χρησιμοποιούσαν για να ανοίξουν τις πύλες και να ξυπνήσουν τον Μεγάλο Κθούλου, ο οποίος κοιμάται κάτω από τον βυθό της θάλασσας στην πόλη R’ Lyeh, εκεί που τον φυλάκισαν οι Πρεσβύτεροι. Όλη η μυστική αυτή γνώση είναι γραμμένη σε ένα βιβλίο που αρχικά ονομαστικέ Al Azif και πείρε το όνομα του από την λέξη που χρησιμοποιούσαν οι Άραβες για να χαρακτηρίσουν τον εκνευριστικό ήχο που έκαναν τα έντομα για τους οποίου συμβόλιζε τις κραυγές τον Δαιμόνων.
Η μυστική αυτή γνώση γράφτηκε στο βιβλίο αυτό από τον Abdul Alhazred, έναν παράφρονα ποιητή από την Sanaa της Υεμένης που έζησε την περίοδο του Χαλίφη Ommiade, το 700 μΧ περίπου. Ο Alhazred επισκέφτηκε την κρυφή Βαβυλώνα και το υπόγειο καταφύγιο του Memphis, πέρασε 10 χρόνια μόνος του στην Μεγάλη Νότια έρημο, την Roba al Khaliyeh, ή “Κενό Διάστημα” για τους αρχαίους και “Dahma” ή “Βαθιά Κόκκινη” έρημο για τους σύγχρονους Άραβες, όπου λέγετε ότι κατοικείται και προστατεύεται από τα κακόβουλα πνεύματα και τα τέρατα του Θανάτου. Γι αυτήν την έρημο πολλά περίεργα, απίστευτα και θαυμαστά πράγματα ειπώθηκαν από αυτούς που ισχυρίζονται ότι την διέσχισαν. Στα τελευταία του χρόνια ο Alhazred πηγαίνει στη Δαμασκό όπου γράφει το Al Azif και το 738 μ.Χ. αιφνιδίως πεθαίνει ή εξαφανίζεται όπως πολλοί εικάζουν, σχετικά με τον θάνατό του πολλά τρομερά και αντιφατικά πράγματα λέγονται. Λέγεται από τον Ebn Khallikan (στην βιογραφία του, 12ος αιώνας) ότι ο Alhazred αρπάχτηκε από ένα αόρατο τέρας και καταβροχθίσθηκε στο φως της ημέρας μπροστά από πολλούς άπραγους αυτόπτες μάρτυρες. Ακόμα περισσότερα λέγονται για την παράνοια του. Ισχυρίζεται πως είδε το μυθικό Irem, την Πόλη την Στηλών και ότι ανακάλυψε ανάμεσα στα ερείπια μίας ερημωμένης άγνωστης πόλης τα τρομακτικά χρονικά και μυστικά μιας φυλής αρχαιότερης από τον άνθρωπο. Δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας ιδιόμορφος Μουσουλμάνος που λάτρευε Θεότητες που τις ονόμαζε Κθούλου και Γιογκ-Σοθόθ.
Το 950 μ.Χ. το Azif, το οποίο έχει κερδίσει μία αξιοσημείωτη εκτίμηση από τους φιλόσοφους της εποχής εκείνης μεταφράζεται κρυφά στα Ελληνικά από τον Θεόδωρο Φιλέτα στην Κωνσταντινούπολη με τον τίτλο «Νεκρονομικόν».
Περίπου για έναν αιώνα το βιβλίο αυτό χρησιμοποιήθηκε πειραματικά με πολύ τρομακτικά αποτελέσματα ώσπου απαγορεύτηκε και κάηκε με διαταγή του Πατριάρχη Μιχαήλ μαζί με πολλά άλλα μαγικά βιβλία. Μετά από αυτό η διάδοση του «Νεκρονομικόν» σταματάει και γίνεται μυστική ώσπου ο Olaus Wormius ( 1228 ) αργότερα στον Μεσαίωνα το μεταφράζει στα Λατινικά, κυκλοφόρησαν δύο αντίγραφα, ένα τον 15ο αιώνα (κατά πάσα πιθανότητα στα Γερμανικά) με μεγάλη μυστικότητα και ένα τον 17ο αιώνα (πιθανών στα Ισπανικά). Και οι δύο εκδόσεις δεν είχαν κανένα επίσημο τυπογραφικό χαρακτηριστικό και τις συσχετίζουμε χρονικά μόνο από την τυπογραφική εξέταση και τον δύο η οποία ταυτίζεται.
Το έργο αυτό, τόσο η Ελληνική όσο και η Λατινική μετάφραση αφορίσθηκαν από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΧ το 1232, λίγο μετά την κυκλοφορία της Λατινικής έκδοσης η οποία είχε προκαλέσει το αρνητικό του ενδιαφέρον.
Το Αραβικό πρωτότυπο χάθηκε από την εποχή του Wormius όπως μαθαίνουμε από τις προκαταρτικές σημειώσεις του (παρόλα αυτά υπήρξε μία ακαθόριστη ποσότητα μυστικών αντιτύπων που βρέθηκε στο San Francisco κατά την διάρκεια του περασμένου αιώνα η οποία κάηκε στην πυρά). Κανένα ίχνος από το Ελληνικό αντίτυπο -το οποίο τυπώθηκε στην Ιταλία ανάμεσα στο 1500 και 1550- δεν αναφέρθηκε από την στιγμή που κάηκε η βιβλιοθήκη του Salem το 1692.
Μία Αγγλική μετάφραση έγινε από τον Dr. John Dee, η οποία δεν κυκλοφόρησε ποτέ και υπάρχει μόνο σε σκορπισμένα χειρόγραφα του Dee.
Από τα Λατινικά κείμενα σώζεται ένα (του 15ου αιώνα) το οποίο λέγεται ότι βρίσκεται κλειδωμένο στα αρχεία του Βρετανικού Μουσείου, ένα άλλο (του 17ου αιώνα) στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού. Άλλες εκδόσεις του 17ου αιώνα βρίσκονται στην Widener Library στο Χάρβαρντ και στην βιβλιοθήκη του Μiskatonic University στο Arkham καθώς και στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστήμιου του Μπουένος Άιρες.
Πολλές άλλες εκδόσεις προφανώς θα υπάρχουν χωρίς να το γνωρίζουμε, φημολογείται πως μία σπάνια έκδοση του 15ου αιώνα υπάρχει στην ιδιωτική συλλογή γνωστού Αμερικανού εκατομμυριούχου. Μία ακόμα φήμη λέει πως υπάρχει ένα Ελληνικό χειρόγραφο το οποίο έχει η οικογένεια Pickman, οι οποίοι θα έπρεπε να το προστάτευαν περισσότερο έτσι ώστε να μην εξαφανισθεί μαζί με τον καλλιτέχνη R.U. Pickman ο οποίος εξαφανίστηκε με έναν μυστήριο τρόπο στις αρχές του 1962. Το βιβλίο αυτό έχει απαγορευτεί αυστηρά σε αρκετές χώρες, όπως και στην Ελλάδα που είχε κυκλοφορήσει στις αρχές του 1990 από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ και απαγορεύτηκε λίγα χρόνια αργότερα μετά από μία σωρεία μηνύσεων. Ακόμα και το να διαβάζεις αυτό το βιβλίο θεωρείται επικίνδυνο. Πολλοί συγγραφείς και καλλιτέχνες έχουν επηρεαστεί από το «Νεκρονομικόν», όπως ο Giger και ο R.W.Chambers…Αυτά λέει περίπου ο H.P.Lovecraft για το «Νεκρονομικόν» που κατά την δική του άποψη είναι 100% πραγματικό και είναι δημιούργημα του κοσμογυρισμένου παράφρονα Άραβα… Τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο απλά…
Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως το «Νεκρονομικόν» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα δημιούργημα της φαντασίας του H.P.Lovecraft μέσα από ένα παιχνίδι αλληλογραφιών με τους φίλους του δημιούργησε έναν φανταστικό κόσμο με μυθικούς ήρωες και βιβλία. Λέγεται πως ο H.P.Lovecraft επηρεάσθηκε από το αγαπημένο -κατά τα παιδικά του χρόνια- μυθιστόρημα, το 1001 νύχτες και ότι ο παράφρονας Άραβας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία παραλλαγή του ήρωα των 1001 νυχτών, Abdul.
Υπήρξε μία περίοδος (μέσα της δεκαετίας 1970) όπου δημιουργήθηκε η ανάγκη να γεννηθεί ένα χειροπιαστό «Νεκρονομικόν». Είναι γεγονός πως στην Αμερική συρρέανε κατά δεκάδες οι αναγνώστες του H.P.Lovecraft στα βιβλιοπωλεία να αγοράσουν ένα βιβλίο που δεν υπήρξε ποτέ επηρεασμένοι από τις διηγήσεις του H.P.L.
Το γεγονός αυτό το εκμεταλλεύτηκαν οι εκδότες και ανέθεσαν σε κάποιον με το όνομα Simon να δημιουργήσει ένα βιβλίο ίδιο με το «Νεκρονομικόν», αν υπήρχε. Τότε αυτός ανέτρεξε σε μια ξεχασμένη βιβλιοθήκη ενός χριστιανικού μοναστηριού και βρήκε κάποια αρχαία Αραβικά χειρόγραφα βασισμένα σε Σουμερικές τελετές και επικλήσεις. Με βάση όλα και βέβαια πάνω στα πρότυπα του H.P.L. κυκλοφορεί ένα βιβλίο με τον τίτλο «Νεκρονομικόν». Δεν πέρασε πολύς καιρός και βιβλία με αυτόν τον τίτλο ξεπηδούσαν σαν μανιτάρια. Είχε γίνει μια μεγάλη εκδοτική επιτυχία μπερδεύοντας τους αναγνώστες πιο είναι το πραγματικό και πιο το ψεύτικο «Νεκρονομικόν»…
Aυτό δεν σημαίνει πως το «Νεκρονομικόν» δεν είναι ένα από τα ισχυρότερα και βασικότερα βιβλία μαγείας. Το περιεχόμενο του «Νεκρονομικόν» είναι εφικτό και ενδιαφέρον και σίγουρα αρκετά επικίνδυνο λόγο τις έλλειψης προστασίας που έχει. Παρόλα αυτά όμως είναι φτιαχτό, θα μπορούσε να έχει οποιονδήποτε άλλο τίτλο εκτός από αυτό που έχει τώρα. Αλλά μην ξεχνάτε ποτέ, πως πίσω από κάθε μύθο κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια…

Malleus Maleficarum



Το Malleus Maleficarum (Το Σφυροκόπημα των Μαγισσών) υπήρξε το εγχειρίδιο των σκληρών Ιεροεξεταστών του Μεσαίωνα, το οποίο γράφτηκε κατά την διάρκεια της μαζικής υστερίας ενάντια των «αιρετικών».
Αρχικά εκδόθηκε στην Γερμανία το 1486, και γρήγορα μεταφράστηκε και εκδόθηκε σε πάμπολλα αντίτυπα στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Αγγλία. Οι επιπτώσεις του εγχειριδίου έγιναν ιδιαίτερα αισθητές στις διάσημες «Δίκες Μαγισσών» της Αμερικής για τουλάχιστον 200 χρόνια.
Συγγραφείς του Malleus Maleficarum υπήρξαν δύο Ιεροεξεταστές, ο Χένριχ Κράμμερ και ο Τζέιμς Σπρέντερ, οι οποίοι και εξουσιοδοτήθηκαν από τον Πάπα, στις 9 Δεκεμβρίου του 1484, να εκδιώξουν της Μάγισσες από την Βόρεια Γερμανία. Ο πραγματικός όμως σκοπός του Πάπα ήταν να εξολοθρεύσει την Προτεσταντική αντίσταση και να εδραιώσει την απόφαση του Πάπα Αλεξάνδρου IV το 1258 σχετικά με τον διωγμό των αιρετικών.Έτσι, το Malleus Maleficarum εξαπλώθηκε σε όλη την Γερμανία, την Αγγλία και την υπόλοιπη Ευρώπη, και τα Καθολικά και τα Προτεσταντικά αστικά δικαστήρια το υιοθέτησαν πολύ σύντομα.
Οι πληροφορίες για την δράση και το ιστορικό των Κράμμερ και Σπρέντερ δεν είναι ολοκληρωμένες, γνωρίζουμε όμως ότι και οι δύο υπήρξαν ηγούμενοι Δομινικιανού Τάγματος αλλά παρ’ όλα αυτά, όταν έφτασαν στην Γερμανία με την σφραγίδα του Πάπα, έλαβαν ψυχρότατη υποδοχή, χαρακτηριζόμενοι ως δυσάρεστες προσωπικότητες, και δεν ήταν λίγοι οι Πάστορες που τους εκδίωξαν, επικαλούμενοι εκκλησιαστική επικήρυξη περί Ιεροεξεταστών που υπεξαιρούσαν χρήματα για προσωπικές τους ανέσεις. Και οι δύο άντρες, αργότερα αποκαλύφθηκε ότι εμπλέκονταν σε πάσης φύσεως παρανομίες.
Ο Κράμμερ είχε αρχικά διοριστεί Ιεροεξεταστής το 1474, στις επαρχίες Τύρολο, Βοημία, Σάλσμπουργκ και Μοράβια, όπου με δόλο κατηγορούσε ανθρώπους ως μάγους/μάγισσες και τους βασάνιζε μέχρι θανάτου. Ο Επίσκοπος του Μπρίξτεν ερεύνησε την υπόθεση και τελικά τον εκδίωξε.
Και οι δύο άντρες είχαν ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, και ο Κράμμερ το 1485 συνέγραψε ένα σαφές εγχειρίδιο Μαγείας όπου αργότερα περιλήφθηκε στο Malleus Maleficarum.
Το Malleus Maleficarum περιείχε οδηγίες για αναγνώριση, ανακρίσεις και βασανισμό των μαγισσών. Οι λεπτομέρειες για τον βασανισμό είναι φρικιαστικές, και αναφέρονται με εντυπωσιακή ψυχρότητα! Προδίδουν επίσης συγγραφέα όπου έχει πειραματιστεί εκτενώς στο ανθρώπινο σώμα, γνωρίζοντας την ανθεκτικότητά του καθώς και το πώς γίνεται να διατηρηθεί ζωντανό και με όλες τους τις αισθήσεις κατά την διάρκεια βασανιστηρίων, ώστε να παρατείνεται όσο το δυνατό περισσότερο το μαρτύριό…
Ο σεξισμός, επίσης, στο εγχειρίδιο είναι διάχυτος, μιας και ξεκάθαρα αναφέρει ότι παρ’ όλο που και άντρες και γυναίκες μπορούν να γίνουν μάγοι και μάγισσες αντίστοιχα, οι ύποπτες για εξάσκηση της μαγείας είναι οι γυναίκες, επεξηγώντας τον ισχυρισμό ως «…το γυναικείο φύλο ενδιαφέρεται περισσότερο για την σάρκα απ’ ότι το αρσενικό. Η γυναίκα δημιουργήθηκε από το πλευρό άνδρα, επομένως είναι ατελές πλάσμα, ανάπηρο, και δεν ανήκει στο προνομιούχο φύλο το οποίο επέλεξε και ο Χριστός να ενσαρκωθεί…» επίσης αναφέρεται ότι «…η μαγεία εξαπλώνεται στις γυναίκες λόγω της διαμάχης και τον φθόνο μεταξύ παντρεμένων και ανύπαντρων γυναικών, το οποίο είναι και χαρακτηριστικό του γυναικείου είδους…». Αν και οι συγγραφείς υποστήριζαν ότι δεν ήταν μισογύνηδες, όλα τους τα έργα είναι διάχυτα με ένα παθολογικό μίσος για τις γυναίκες, και διαβάζοντας το εγχειρίδιο με μάτι ψυχολόγου, αναμφισβήτητα διακρίνουμε τον μισογυνισμό τους, και ειδικότερα διαβάζοντας σε κεφάλαιο περί «της δύναμης των γυναικών να εκμεταλλεύονται και να διαφθείρουν την αγνή φύση του άντρα, με σκοπό την συνουσία».
Το Malleus Maleficarum διαχωρίζεται σε τρία μέρη. Σε κάθε ένα από αυτά, θέτονται ερωτήματα τα οποία απαντούνται υποθετικά και αντιφατικά.
Στο πρώτο μέρος, αποπειράται να εξηγηθεί πως ο Σατανάς και οι μάγισσές του συνεργάζονται, «με την άδεια του Μεγαλοδύναμου» (!!!) για να επιφέρουν δεινά στους άντρες και σε όλα τα ζώα (!!!), συμπεριλαμβανομένου να τα δελεάζουν σεξουαλικά, να καταστρέφουν την γονιμότητά τους και να μεταμορφώνουν τους άντρες σε ζώα και τα ζώα σε άντρες (!!!).
Στο δεύτερος μέρος, αναφέρεται το πώς οι μάγισσες κάνουν μάγια και ξόρκια, και πως μπορεί κανείς να προφυλαχθεί από αυτά. Μεγάλη σημασία δίδεται στην «συμφωνία με τον Διάβολο» και για το πώς υπογράφεται συμβόλαιο με αυτόν. Τονίζεται μάλιστα ιδιαίτερα ότι αν και οι γυναίκες κατέχουν έμφυτα την δύναμη του Σατανά, οι άντρες δεν έχουν καμία τέτοια δύναμη από μόνοι τους, παρά μόνο εάν έχουν κάνει συμφωνία με τον Διάβολο (!!!). Οι συγγραφείς ισχυρίζονταν ότι όλες τις πληροφορίες όσον αφορά το πώς εξασκείται η μαγεία, πως γίνονται τα μάγια, τα ξόρκια και οι «συμφωνίες με το Διάβολο», τις έλαβαν από «ανακρίσεις» μαγισσών. Αυτές οι «ανακρίσεις», ήταν ουσιαστικά τα απάνθρωπα βασανιστήρια και με τα οποία ο Κράμμερ και ο Σπρένγκερ υποχρέωναν τις ανακρινόμενες να υπογράψουν χαρτιά στα οποία αποδέχονταν ότι έκαναν τα όσα αναγράφονταν σε αυτά.
Το τρίτο μέρος, έχει να κάνει με την νομική διαδικασία κατηγορίας μαγισσών. Συμπεριλαμβάνει οδηγίες για το πώς θα πρέπει να παίρνεται η κατάθεση, η αποδοχή των εγκλημάτων, η διαδικασία της δίκης και των βασανιστηρίων καθώς και οδηγίες για την ποινή. Μεταξύ των άλλων, αναφέρεται επίσης ότι οι καταθέσεις μαρτύρων οι οποίοι είναι εχθρικοί έναντι των κατηγορουμένων, θα πρέπει να γίνονται αποδεκτές και να θεωρούνται έγκυρες (!!). Οδηγίες για τα βασανιστήρια δίδονται με ψυχρότητα, όπως ανέφερα και προηγουμένως, και τονίζεται ότι εάν η/ο κατηγορούμενη/ος δεν έχει ομολογήσει μετά από έναν περίπου χρόνο στην φυλακή, είναι κίνητρο για να βασανιστεί. Οπότε, οι ομολογίες κατά την διάρκεια βασανιστηρίων θεωρούνται έγκυρες (!!!). Οι δικαστές δικαιούνται να πουν ψέματα στην/στον κατηγορούμενη/ο, υποσχόμενοι επιείκεια εάν ομολογήσουν (!!!) δικαιολογώντας αυτό ως «για το καλό της κοινωνίας»! Επέτρεπε μερική επιείκεια για ορισμένα εγκλήματα, αλλά τονίζει ιδιαίτερα ότι η θανατική ποινή είναι η επιθυμητή, μιας και όσο περισσότερες μάγισσες θανατωθούν, τόσο το καλύτερο!!
Οι αντιφάσεις στο εγχειρίδιο είναι αναρίθμητες. Από την μια αναφέρει ότι οι μάγισσες έχουν ως μοναδικό σκοπό να βλάψουν την ηθική και τους άντρες, και παρακάτω αναφέρει ότι μονάχα οι μικρόψυχοι και μοχθηροί άνθρωποι κινδυνεύουν από τις μάγισσες… Από την μια τονίζει ότι οι δικαστές που δικάζουν τις μάγισσες είναι απρόσβλητοι από τα μάγια τους, και παρακάτω αναφέρει τρόπους προστασίας των δικαστών από τα μάγια. Ένας από αυτούς τους τρόπους ήταν να κουρεύουν τελείως την μάγισσα μιας και τα μαλλιά της είναι όλη η μαγική της δύναμη (!!!) και να προχωρά ανάποδα και γυμνή, με την πλάτη στον δικαστή ώστε να μην μπορεί να του ρίξει «το μάτι του κακού».
Παρ’ όλη την βαναυσότητά του, το Malleus Maleficarum αγαπήθηκε και χρησιμοποιήθηκε πολύ από τους Ιεροεξεταστές. 14 επανεκδόσεις τυπώθηκαν μέχρι το 1520, και άλλες 16 μέχρι το 1669! Έγινε το θεμελιώδες εγχειρίδιο κάθε Ιεροεξεταστή και Δικαστή, και αργότερα συγγραφείς βάσισαν τα έργα τους σε αυτό. Αυτό που τιμήθηκε περισσότερο απ’ όλα, ήταν ότι ταύτιζε την μαγεία με τα αιρετικά (κατά τους Καθολικούς και Προτεστάντες) χριστιανικά δόγματα! Είναι επίσης πραγματικά ελάχιστες οι δίκες κατά τις οποίες η/ο κατηγορούμενη/ος βρέθηκαν αθώοι… αλλά ακόμα και αυτοί, αθωώθηκαν μετά θάνατον… Ακόμα και με την παραμικρή υποψία, άνθρωποι κατηγορούνταν και καταδικάζονταν. Υπάρχουν μαρτυρίες για ανθρώπους που κατηγορήθηκαν, βασανίστηκαν και καταδικάστηκαν επειδή εθεάθησαν να κάνουν βόλτα στο δάσος ή να κόβουν βότανα το βράδυ, να χαϊδεύουν μαύρη γάτα, να μην φορούν σταυρό, να μιλάνε μόνοι τους… Η λίστα της παράνοιας ήταν μακριά, αλλά οι υπ’ αριθμών ένα ύποπτοι, ήταν οι έχοντες κόκκινα μαλλιά…
Σήμερα, το Malleus Maleficarum, έχει καταδικαστεί και αποδοκιμαστεί, όχι μόνο από Παγανιστές, αλλά και από Ιερείς όλων των Χριστιανικών δογμάτων όπως και άλλων θρησκειών, ακόμα και από άθεους ή αγνωστικιστές, από επιστήμονες, ψυχολόγους, και γενικά όσους έτυχε να το διαβάσουν, δικαίως χαρακτηρίζοντάς το ως «τερατούργημα διάχυτο από διανοητική διαφθορά» και ως «σοβαρά διαταραγμένη πνευματική κατάσταση, όπου δεν εμφαίνεται ούτε η Χριστιανική φιλανθρωπία και αγάπη ούτε η διδασκαλία της Καινής Διαθήκης, παρά μόνο ο νοσηρός φανατισμός και η εγκληματική ψυχασθένεια». Αλλά ακόμα και οι τόσο γλαφυροί χαρακτηρισμοί του, δεν μπορούν να αγγίξουν την φρικαλεότητά του… Το Malleus Maleficarum ευθύνεται κατά ένα μεγάλο μέρος για την μαζική παράνοια της Ιεράς Εξέτασης του Μεσαίωνα, για τον αποτρόπαιο βασανισμό και την θανάτωση εκατοντάδων ανθρώπων εκείνα τα χρόνια, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά καθώς ακόμα και ζώα ως όργανα του Σατανά… Ακόμα και οι νεκροί δεν ήταν ασφαλείς, μιας και αν υπήρχε υπόνοια ότι υπήρξαν αιρετικοί εν ζωή, ξεθάβονταν, διαμελίζονταν και καίγονταν. Οι περιουσίες «ύποπτων» νεκρών και όλων των κατηγορουμένων κατάσχονταν, ως «αποκτήματα με σατανικά μέσα». Τα ιστορικά στοιχεία αναφέρουν εκατοντάδες οικογένειες όπου έμειναν άστεγες και άπορες λόγω κατηγορίας κάποιου μέλους της οικογένειάς τους, νεκρού ή όχι.
Το «περίεργο» όμως είναι ότι όταν καταργήθηκε ο νόμος περί κατάσχεσης της περιουσίας των κατηγορουμένων, το «κυνήγι των μαγισσών» σταμάτησε μέσα σε ελάχιστους μήνες… Τα συμπεράσματα δικά σας…

Urban Legends Η Μορα

Η λέξη Μόρα είναι σλαβική και σημαίνει ερωμένη, πολύ πιστεύουν ότι η καταγωγή της είναι ελληνική και προέρχεται από την “Μορμώ” το θηλυκό μυθολογικό τέρας με το οποίο φόβιζαν τα παιδία οι αρχαίοι. Ούτως ή άλλως η Μόρα είναι ένας από τους πιο αμφιλεγόμενούς μύθους του οποίου η ιστορία χάνεται στο βάθος των αιώνων. Παρόλα αυτά αρκετοί είναι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν πως η Μόρα δεν είναι μύθος παρά μια ζωντανή πραγματικότητα…
Μπαίνοντας στο θέμα, τι είναι τελικά η Μόρα (ή Μορούζι); Η Μόρα είναι ένα ανεξάρτητο πνεύμα. Σύμφωνα με τις περιγραφές είναι μία γυναίκα μαυροφορεμένη, η οποία εμφανίζεται στον ύπνο κάποιου συνήθως όταν κοιμάται ανάσκελα, του κρατάει τα χέρια και προσπαθεί να του πάρει την ανάσα.
Για την ακρίβεια, δεν μπορείς να κουνήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι και ο πόνος στο στήθος σου όπου κάθεται, σου κόβει την ανάσα σε σημείο που αισθάνεσαι ότι αργοπεθαίνεις… και όντως αργοπεθαίνεις, εκτός αν την νικήσεις. Αν την γλιτώσεις, για τις επόμενες περίπου 3 μέρες εξακολουθείς να αισθάνεσαι έναν αρκετά ενοχλητικό οξύ πόνο στο στήθος και δεν μπορείς να πάρεις βαθιά ανάσα. Από τα λεγόμενα ανθρώπων που έχουν σπάσει τα πλευρά τους, υποθέτω ότι το συναίσθημα είναι παρόμοιο.
Εμφανίζεται με πολλές μορφές η πιο συνηθισμένη είναι αυτή της άσχημης γριάς, αλλά πολύ είναι αυτοί που την έχουν δει σαν όμορφη κοπέλα ή ακόμα και με την μορφή φωτεινής σφαίρας ή μικροσκοπικού νάνου κ.α.
Η Μόρα φοράει ένα μαύρο σκουφάκι, ο μύθος λέει πως όποιος καταφέρει να της το πάρει θα έχει τρεις ευχές (κάτι παρόμοιο με τον μύθο των Νεράιδων), στην περίπτωση που η Μόρα καταφέρει να του το ξαναπάρει πίσω τότε αυτός πεθαίνει. Από όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα μόνο ένας είχε καταφέρει να της πάρει το σκουφάκι, η ευχή του ήταν, η Μόρα να γίνει πραγματική γυναίκα. Έτσι κι έγινε, αυτός παντρεύτηκε αυτή την γυναίκα και έκανε παιδία μαζί της. Φρόντισε να κρύψει το σκουφάκι κάπου πολύ καλά. Ώσπου μια μέρα η Μόρα ξαναβρίσκει το σκουφάκι της και μετά εξαφανίστηκε πάλι.
Λίγα λόγια για τον μύθο. Μία εκδοχή είναι ότι η Μόρα είναι η Λίλιθ (Lilith) η πρώτη γυναίκα του Αδάμ, ή μια από της τρεις κόρες της. Όπως αναφέρουν τα γνωστικά κείμενα και τα απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης η Λίλιθ αποχώρισε από τον Παράδεισο για δύο πιθανούς λόγους:
1- Ήταν εκείνη που μύησε τον Αδάμ (μετά από προτροπή του Σατανά) στην απόλαυση του σεξ. Ήταν δηλαδή εκείνη που του δίδαξε ότι το σεξ δεν είναι μόνο για αναπαραγωγή αλλά και για ευχαρίστηση και αυτό εξόργισε τον Θεό και την εξόρισε.
2- Ο Αδάμ προσπάθησε να βιάσει την Λίλιθ, κι εκείνη τρομαγμένη έφυγε από τον Παράδεισο.
Ο Αδάμ, λυπήθηκε για την φυγή της Λίλιθ και ζήτησε από τον Θεό να του την φέρει πίσω. Εκείνος έστειλε τους 3 αγγέλους να την βρουν και να την φέρουν πίσω, όπου την βρήκαν κάπου στην Μεσοποταμία. Την παρακάλεσαν επανειλημμένα να επιστρέψει αλλά εκείνη αρνήθηκε. Τους είπε επίσης ότι για τους αιώνες των αιώνων, θα επισκέπτεται τα μικρά παιδιά στον ύπνο τους και θα τα πνίγει, για να εκδικηθεί. Οργισμένοι οι άγγελοι, την απείλησαν ότι θα ξεσηκώσουν την θάλασσα να την πνίξουν. Η Λίλιθ άρχισε να κλαίει και να τους παρακαλάει να την λυπηθούν. Όντως οι άγγελοι υπέκυψαν στα παρακάλια της και εκείνη για «ανταμοιβή» ορκίστηκε ότι δεν θα πειράζει τα παιδιά που θα έχουν τα ονόματα των 3 αυτών αγγέλων γραμμένα πάνω στην κούνια τους (εξ’ ου και το χαρτί/περγαμηνή).
Τώρα, γιατί την άφησαν να φύγει παρόλο που δεν πήρε τον λόγο της πίσω (ότι δηλαδή θα εκδικηθεί), είναι ένα ερώτημα χωρίς απάντηση. Αλλά η Βίβλος βρίθει από τέτοια ερωτήματα έτσι κι αλλιώς. Για να ολοκληρώσω την ιστορία, στην συνέχεια λέγεται ότι ο Σατανάς την έκανε γυναίκα του και αρχόντισσα όλων των σκοτεινών υπάρξεων. Λέγεται επίσης ότι η Λίλιθ είναι και το πρώτο Βαμπίρ. Από τότε στοιχειώνει τα όνειρα των ανδρών και κάνει έρωτα μαζί τους, επιτίθεται στις έγκυες γυναίκες και τελικά τις σκοτώνει. Σύμφωνα με τα κείμενα εμφανίζεται και αυτή μαυροφορεμένη.
Μία πιο ορθολογική εξήγηση είναι πως η Μώρα είναι “ψυχικός βρικόλακας” δηλαδή μια σκεπτομορφή που δημιουργεί κάποιος και την στέλνει στον ύπνο κάποιου άλλου. Μία μορφή ενέργειας που προσπαθεί να πάρει την ενέργεια του θύματος (ή το αίμα του όπως γνωρίζουμε στις γνωστές ιστορίες με του βρικόλακες) και τελικά το θύμα πεθαίνει.
Το να προστατευτεί κάποιος από την Μόρα είναι πολύ δύσκολο. Για προστασία υπάρχουν πολλά ξόρκια, αλλά λέγεται ότι το πιο αποτελεσματικό είναι να γράψεις σε ένα χαρτί τα ονόματα των τριών αγγέλων που έστειλε ο Θεός να την καταδιώξουν (την Λίλιθ) όταν έφυγε από τον Παράδεισο, ο Σανβί, ο Σανσαβί και ο Σαμενγκελάφ. Πάντως, άπαξ και σε επισκεφτεί, κανένα ξόρκι δεν πρόκειται να πιάσει. Το μόνο που θα σε σώσει είναι το θάρρος και το θράσος. Πρέπει να την κοιτάξεις ίσια στα μάτια και να της δείξεις ότι δεν την φοβάσαι.
Η Μόρα δεν εμφανίζεται μόνο μία φορά αλλά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ή ακόμα και για μια ολόκληρη ζωή. Γνωρίζουμε ακόμα ότι το φαινόμενο αυτό είναι κληρονομικό και μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα της ίδια οικογένειας και στους απογόνους τους.
Μύθος ή πραγματικότητα; Κανείς δεν ξέρει. Εκατοντάδες άτομα τα οποία δεν σχετίζονται καθόλου με τον κόσμο του απόκρυφου έχουν αναφέρει παρόμοια περιστατικά σαν αυτό της Μόρα.
Όνειρα γλυκά…

20/9/10

Urban Legends. Το τρενο φαντασμα

ο 1923 ο Ταιλανδος Nor Suwadenuan μετακόμισε με την πενταμελή οικογένειά του στην πόλη Udon Thani της βόρειας Ταιλάνδης για να εργαστεί στους ορυζώνες της περιοχής. Ύστερα από ένα κουραστικό ταξίδι η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο δεύτερο όροφο ενός ξύλινου σπιτιού στην άκρη της μικρής πόλης. Το πρώτο βράδυ όπως ήταν φυσικό όλη η οικογένεια έπεσε εξουθενωμένη για ύπνο. 

Κάποια στιγμή και ενώ ήταν περασμένα μεσάνυχτα, ο Nor ξύπνησε από έναν θόρυβο. Άνοιξε τα μάτια του και αφουγκράζοντας κατάλαβε ότι ήταν θόρυβος ατμομηχανής έτσι έπεσε να ξανακοιμηθεί. Ο θόρυβος όμως συνεχιζόταν χωρίς σταματημό και όλο και πιο έντονος πράγμα το οποίο παραξένεψε τον Nor έτσι βγήκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του. Όχι μακρια από εκεί είδε τον σιδηροδρομικό σταθμό και ένα τρένο με 11 βαγόνια να έχει σταθμεύσει. Παρατήρησε για λίγο τους επιβάτες που ανεβοκατέβαιναν και στη συνέχεια είδε το τρένο να ξεκινάει και να χάνεται στον ορίζοντα. Ο Nor γύρισε στο κρεβάτι του απογοητευμένος καθώς αναλογίστηκε ότι το σπίτι του ήταν κοντά στον σταθμό και η φασαρία θα τους ενοχλούσε. Την επόμενη μέρα συζήτησε το γεγονός με τους συναδέλφους του στη δουλειά και του είπαν ότι αυτό που είδε ήταν μάλλον προιόν της φαντασίας του αφού ο σταθμός δεν λειτουργούσε εδώ και 5 χρόνια λόγω του ότι είχε καταρρεύσει μία μικρή γέφυρα λίγα χιλιόμετρα μακριά και είχε αποκοπεί η πόλη από το υπόλοιπο σιδηροδρομικό δίκτυο. Με φρίκη πληροφορήθηκε ότι λόγω της κατάρρευσης της γέφυρας προκλήθηκε ένα πολύνεκρο σιδηροδρομικό ατύχημα καθώς είχε εκτροχιαστεί ένα τρένο με 11 βαγόνια


Αληθεια? Ψεματα? Εσεις αποφασιζετε...