Επισκεψη απο αλλο κοσμο(;)
Είμαι η Μαίρη Κ. Είμαι φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη εδώ και τρία χρόνια. Πριν ένα χρόνο περίπου διαδραματίστηκε η ιστορία που θα σας διηγηθώ. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι μου έχει συμβεί!
Αρχικά, ένα βράδυ καθώς γυρνούσα σπίτι, γύρω στις 2 με 2.30 παρατήρησα σχεδόν έξω από την πολυκατοικία μου μια ηλικιωμένη κυρία να στέκεται όρθια και να κοιτάει στο κενό παραμιλώντας ψιθυριστά κάτι που δεν κατάλαβα. Δεν έδωσα όμως πολύ σημασία και μπήκα στην πολυκατοικία μου.
Μετά από τρεις με τέσσερις μέρες, την ίδια ώρα περίπου, γυρίζοντας ξανά στο σπίτι μου μετά από έξοδο την είδα πάλι σχεδόν στο ίδιο σημείο! Εκεί μπορώ να πω πως με ανησύχησε λίγο, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι κάποια της γειτονιάς. Μετά από λίγο καιρό, για αρκετό διάστημα, άρχισα να βλέπω περίεργα, σκοτεινά όνειρα, με σκιές να με κατακλύζουν και όχι μόνο. Την ημέρα στο σπίτι μου, νόμιζα πως συνέβαιναν περίεργα πράγματα, όπως το να νομίζω πως υπάρχει κάποια ενέργεια στο χώρο. Πίστευα όμως πως είμαι επηρεασμένη από τα όνειρα. Όλα αυτά όμως, ήταν ένα τίποτα μπροστά σε αυτό που ακολούθησε στη συνέχεια.
Ένα βράδυ, καθώς ασχολούμουν με τον υπολογιστή άκουσα να χτυπάει κάποιος την πόρτα πολύ σιγανά, δεν ήταν πολύ αργά, αλλά δεν περίμενα κανέναν. Φοβήθηκα γιατί εμένα μόνη μου και με τάραζε η ιδέα ότι μπορεί κάποιος άγνωστος να μου χτυπάει την πόρτα, ούτε καν το θυροτηλέφωνο. Διστακτικά σηκώθηκα σιγά σιγά και χωρίς να κάνω θόρυβο, και κοίταξα από το ματάκι. Αυτό που είδα δεν περιγράφεται. Βασικά δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Ακόμα λέω, πως μπορεί να μην είδα καλά, αλλά από το ματάκι είχα δει την ίδια ηλικιωμένη κυρία που έβλεπα έξω από την πολυκατοικία να γυρίζει γρήγορα την πλάτη της και να κατεβαίνει τις σκάλες. Προσπάθησα να καθησυχάσω τον εαυτό μου, με το ότι αυτή η γιαγιά ήταν απλά κάποια τρελή που γυρνούσε στη γειτονιά και έμπαινε στις πολυκατοικίες.
Φυσικά, την επόμενη μέρα, χωρίς να έχω κλείσει μάτι, έφυγα από το σπίτι κι έμεινα για κάποιες μέρες στην κολλητή μου! Όταν αποφάσισα να γυρίσω στο σπίτι μου, στη πολυκατοικία μου, δυο πόρτες μετά το διαμέρισμα μου, γινότανε μια κηδεία. Αυτό το διαμέρισμα ήταν της διαχειρίστριας μου. Γι αυτό το λόγο πήγα για λίγο να δώσω τα συλλυπητήρια μου. Με ανατρίχιαζε λίγο η ιδέα του ότι κάποιος έχει πεθάνει σχεδόν δίπλα από το διαμέρισμα μου, αλλά γρήγορα θα το ξεχνούσα. Μπαίνοντας μέσα λοιπόν, μαθαίνω ότι έχει πεθάνει ο πατέρας της. Δίπλα στη φωτογραφία του εκλιπόντος υπήρχε η φωτογραφία μιας κυρίας, μιας ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία μου φαινόταν γνωστή. Κατάλαβα ότι ήταν η γιαγιά που μου χτύπησε την πόρτα μια εβδομάδα πριν και η οποία στεκόταν και έξω από την πολυκατοικία.
Από ότι κατάλαβα η ηλικιωμένη είχε πεθάνει πριν καιρό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχα έρθει σε επαφή με ένα πνεύμα. Ήταν ο χειρότερος εφιάλτης μου! Μετά απ αυτό το σοκ, έκανα μια σοβαρή συζήτηση με τους γονείς μου να μετακομίσω. Δυσκολεύτηκα να τους πείσω αλλά τα κατάφερα, αν και ποτέ δεν πίστεψαν την ιστορία μου! Μετά από όλα αυτά ακόμα αναρωτιέμαι για ποιο λόγο το πνεύμα της ηλικιωμένης απευθύνθηκε σ εμένα! Λογικά δεν θα μάθω και ποτέ! Ίσως αν δεν έφευγα από το σπίτι μου να μάθαινα τι ήθελε!!!
Το στοιχειωμένο σπίτι της θεσσαλονίκης.
"Oποιος θελήσει, ας τολμήσει να το επισκεφθεί". Με αυτή τη φράση συνοδεύεται η συζήτηση γύρω από το "στοιχειωμένο" σπίτι, που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 263.
Το σπίτι λέγεται πως ήταν αρχοντικό κάποιου Εβραίου, το οποίο σήμερα δεν κατοικείται, αφού είναι ετοιμόρροπο και επειδή ο περιβάλλων χώρος έχει μετατραπεί σε αποθήκη οικοδομικών υλικών.
Σύμφωνα με τις φήμες, όσοι έχουν μείνει εκεί νύχτα, ακούν φοβερούς θορύβους από φαντάσματα, με αποτέλεσμα να τους προκαλείται τρόμος.
Επίσης, λέγεται πως το συγκεκριμένο σπίτι, συνοδεύει κατάρα και όποιος επιχειρήσει να μείνει εκεί, κινδυνεύει να τρελαθεί, ενώ όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει.
Στο παρελθόν, δύο εργολάβοι, που θέλησαν να το κατεδαφίσουν, δεν είχαν καλό τέλος. Ο ένας πέθανε από καρδιά και ο δεύτερος σκοτώθηκε σε τροχαίο, ταξιδεύοντας στην Αθήνα.
Oι ψυχραιμότεροι, πάντως, υποστηρίζουν πως το εν λόγω σπίτι, δεν κατοικείται λόγω ιδιοκτησιακού προβλήματος και όχι λόγω φαντασμάτων.
Κέρκυρα 1843.
Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας (1814-1864) η Κέρκυρα αποτελεί το διοικητικό κέντρο των Ιονίων Νήσων και έδρα στρατιωτικών δυνάμεων. Οι άγγλοι κατακτητές χρησιμοποιούν το Παλαιό Φρούριο της Ακρόπολης που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κορυφές ως βοηθητικό νοσοκομείο γαι την νοσηλεία στρατιωτών. Σε αυτό περιθάλπτονται 100 με 120 ασθενείς σε τέσσερις θαλάμους. Κάπως έτσι δημιουργείται το Αγγλικό νοσοκομείο. Ενα χώρος που ξεκίνησε για να γιατρεύει και έφτασε να καταστρέφει ανθρώπινες ζωές...
Κέρκυρα 1923
Στό Παλαιό Φρούριο στεγάζονται εκτός από ασθενείς και εκατοντάδες πρόσφυγες. Το απόγευμα της 31ης Αυγούστου 1923, το ιταλικό ναυτικό βομβαρδίζει την Κέρκυρα και το νησί παρέμεινε επί ένα μήνα υπό ιταλική κατοχή. Ιταλοί στρατιώτες εισβάλουν στο φρούριο, διώχνουν με τη βία όλους τους ασθενείς και αιχμαλωτίζουν το προσωπικό.
Κέρκυρα 1940
Ιταλοί στρατιωτικοί καταλαμβάνουν το νησί. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες χρησιμοποιούν το χώρο του αγγλικού νοσοκομείου, ως τόπο βασανισμού των κρατουμένων. Τουλάχιστον 160 αθώες ψυχές καίγονται ζωντανές , αφήνοντας την τελευταία τους πνοή σε ένα ψυχρό περιβάλλον δίχως να προλάβουν καν να ζητήσουν βοήθεια.
Ανάμεσα στους ξεφτισμένους τοίχους του παλιού νοσκομείου ξεχωρίζει μέχρι και σήμερα πεντακάθαρο ένα σύνθημα το οποίο προκαλεί έντονους συνειρμούς. Με μαύρο χρώμα είναι ευδιάκριτο το βασικό σύνθημα της φασιστικής Ιταλίας :
«Obbedire Credere Combattere: να υπακούς, να πιστεύεις, να αγωνίζεσαι".
«Obbedire Credere Combattere: να υπακούς, να πιστεύεις, να αγωνίζεσαι".
Κέρκυρα 1943
Το σύνθημα των Ιταλών ακούγεται στο νησί μόλις για δυόμισι χρόνια, καθώς το Σεπτέμβρη του 1943 η Κέρκυρα περνάει στην κυριαρχία των Ναζί. Την σκυτάλη των βασανισμών στους χώρους του Παλαιού Φρουρίου έχουν τώρα οι γερμανοί. Οι αξιωματικοί της μεραρχίας Acqui μεταφέρονται εκεί και εκτελούνται στο υπόγειο του κτιρίου, την περίφημη"κοκκαλιέρα" όπου οι τοίχοι βάφονται με αίμα κόκκινο.
Τα περιεργα, θορυβοποια πνευματα.
Βέβαια πολλοί ερευνητές προσανατολίζονται στο ότι το φαινόμενο poltergeist ίσως έχει να κάνει περισσότερο με τους ζωντανούς παρά με τους νεκρούς, αφού έχει παρατηρηθεί η άμεση συσχέτισή του με εφήβους, κυρίως κορίτσια, που βρίσκονται κατά τη διάρκεια ή πολύ κοντά στην εφηβεία. Πρόκειται, με άλλα λόγια, περί της έντονης εκτόνωσης ενός είδους ενέργειας που ο Colin Wilson έχει ονομάσει μεταφορικά (σεξουαλικό ηλεκτρισμό) που εκδηλώνεται με πραγματικά εντυπωσιακό τρόπο, όπως έχει περιγράψει ο Charles Fort καθώς και άλλοι ερευνητές.
Πάντως, ξεφεύγοντας από το ζήτημα των poltergeist, πολύ συχνά οι επαφές με φαντάσματα χαρακτηρίζονται από την ακρόαση περίεργων ήχων, συνηθέστεροι από τους οποίους είναι το χτύπημα καμπάνας, το κλάμα, οι αναστεναγμοί, ήχοι αλυσίδας, χτυπήματα και διάφορα άλλα.
To φαντασμα του Wem Town Hall.
Στις 19 Νοεμβρίου 1995, πήρε φωτιά το Wem Town Hall στο Shropshire της Αγγλίας. Πολλοί θεατές μαζεύτηκαν για να παρακολουθήσουν τις φλόγες που κατέτρωγαν το κτήριο που είχε χτιστεί το 1905.Ο Tony O'Rahilly, ένας κάτοικος που ήταν ανάμεσα στους θεατές, πήρε μερικές φωτογραφίες με έναν τηλεφακό των 200mm από τον απέναντι δρόμο. Μια από εκείνες τις φωτογραφίες παρουσιάζει ένα «ημιδιαφανές» κορίτσι που στέκεται στην πόρτα. Ούτε O'Rahilly ούτε οποιοιδήποτε από τους θεατές ή τους εθελοντές πυροσβέστες δεν ανέφερε να έχει δει το κορίτσι στο κτήριο που καιγόταν.
Ο O'Rahilly υπέβαλε τη φωτογραφία για έρευνα στην «Scientific Study of Anomalous Phenomena» που στη συνέχεια την έδωσαν για την ανάλυση στον Dr. Vernon Harrison, ειδικό στις φωτογραφίες και τέως «Πρόεδρο της Βασιλικής Φωτογραφικής Ένωσης». Ο Harrison εξέτασε προσεκτικά και την τυπωμένη φωτογραφία αλλά και το αρνητικό και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν γνήσια. "Το αρνητικό δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι ότι υποβλήθηκε σε επεξεργασία" είπε ο Harrison.
Αλλά ποιο είναι το μικρό κορίτσι που φαίνεται στο κτήριο που καίγεται; Το Wem, μια ήρεμη πόλη στο βόρειο Shropshire ερημώθηκε στο παρελθόν από πυρκαγιά. Το 1677, όπως σημειώνουν τα ιστορικά αρχεία της πόλης, μια πυρκαγιά κατέστρεψε πολλά από τα σπίτια πόλης που ήταν ξύλινα. Ένα νέο κορίτσι που λεγόταν Jane Churm, λένε πως έβαλε φωτιά στην στέγη του κτηρίου κατά λάθος με ένα κερί. Πολλοί πιστεύουν ότι το φάντασμά της στοίχειωσε την περιοχή στην οποία όπως ισχυρίζονται, έχει θεαθεί αρκετές φορές.
Οι νεκροι του SS Watertown.
Την επόμενη ημέρα, πριν από το σούρουπο, ο υποπλοίαρχος είδε τα «πρόσωπα» των δύο εκλιπόντων πάνω στα κύματα από την πλευρά του λιμανιού. Η εικόνα παρέμεινε στο νερό για 10 δευτερόλεπτα και έπειτα εξαφανίσθηκε. Για αρκετές ημέρες και άλλα μέλη του πληρώματος είδαν τα πρόσωπα των νεκρών ναυτικών.
Μετά την άφιξη του πλοίου στη Νέα Ορλεάνη, ο καπετάνιος του σκάφους, Keith Tracy, ανέφερε αυτό το παράξενο γεγονός στους εργοδότες του, οι οποίοι του πρότειναν να προσπαθήσει να φωτογραφίσει τα «μυστηριώδη πρόσωπα». Ο καπετάνιος Tracy αγόρασε για τον σκοπό αυτό μια φωτογραφική μηχανή. Όταν τα πρόσωπα εμφανίστηκαν πάλι στο νερό, ο καπετάνιος Tracy πήρε έξι φωτογραφίες και κατόπιν κλείδωσε τη φωτογραφική μηχανή και το φιλμ στο χρηματοκιβώτιο του σκάφους. Όταν το φιλμ εμφανίστηκε, πέντε από τις φωτογραφίες δεν παρουσίασαν τίποτε εκτός από θαλασσινό αφρό.
Η έκτη φωτογραφία παρουσίασε τα πρόσωπα των νεκρών ναυτικών. Το αρνητικό ελέγχθηκε για απάτη από το Burns Detective Agency, χωρίς να μπορέσουν να αποδείξουν «επέμβαση» στο φίλμ.
Οι εμφανίσεις σταμάτησαν από την στιγμή που άλλαξε όλο το πλήρωμα του πλοίου.
Αλκατράζ, οταν ο βράχος παίζει με τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Οι φύλακες ασφαλείας αναφέρουν ανατριχιαστικούς θορύβους και την αίσθηση ύπαρξης κάτι του ανεξήγητου στην κλειστή πλέον φυλακή του Αλκατράζ. Το νησί του Αλκατράζ είναι μια τουριστική ατραξιόν που το διαχειρίζεται το National Park Service. Η πρώην φυλακή στον Κόλπο του San Francisco έχει θεωρηθεί αρκετές φορές ως στοιχειωμένη από τους αξιωματικούς της τοπικής αστυνομίας που φροντίζουν για την ασφάλεια. Κάθε μέρα και μετά την δύση του ηλίου κι ενώ το τελευταίο ferry boat αποχωρεί από αυτό το ερημωμένο κι ανεμοδαρμένο νησί, μόνο ένας άνθρωπος μένει πίσω, ο νυχτερινός φύλακας του Αλκατράζ. Υπό το φως του φακού του, ο Gregory Johnson κάνει εξονυχιστικό έλεγχο στην σκοτεινή πτέρυγα της πρώην φυλακής που κάποτε ήταν ο τόπος που φιλοξενούσε τους πιο σκληρούς δολοφόνους και ψυχωτικούς εγκληματίες της χώρας. Η περιγραφές του φύλακα σε πολλές περιπτώσεις δείχνουν ότι δεν θέλει και πολύ για να αλλάξει επάγγελμα ή, στην καλύτερη περίπτωση να αρχίσει τα ηρεμιστικά. (Τι θόρυβος είναι αυτός; ρωτάει, ρίχνοντας φως σε μια μισάνοιχτη πόρτα ενός κελιού απομόνωσης. Κοντοστέκεται κι ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους μπροστά σε ένα ακόμη ανεξήγητο φαινόμενο του Αλκατράζ. Αναφέροντας ψιθυριστά: Φίλε, δεν θα μπορούσα να είμαι εδώ τη νύχτα χωρίς το όπλο μου). Μέχρι την στιγμή που το πρώτο ferry boat καταφτάνει με την αυγή, ο αξιωματικός της U.S. Park Police περνάει τη νύχτα με τεταμένα νεύρα και φαντασία που καλπάζει, κάνοντας περιπολία στο μέρος που κάποτε ήταν γνωστό ως το Νησί του Διαβόλου της Αμερικής. Στο πέρασμα των χρόνων, το Αλκατράζ ήταν η εφιαλτική τελική κατάληξη για 1576 δολοφόνους, γκάνγκστερ κι επικηρυγμένους εγκληματίες από το Κράτος. Γνωστό με το όνομα "Ο Βράχος", το νησί αυτό με έκταση 12 εκτάρια ήταν διαβόητο για τα φρικτά κελιά και την αυστηρή πειθαρχία που πολλές φορές απαιτούσε απόλυτη ησυχία. Ύστερα βέβαια από αρκετές δεκαετίες λειτουργίας, η φυλακή έκλεισε στις 21 Μαρτίου του 1963 με τον αποχαιρετιστήριο λόγο του Frank Weatherman ο οποίος ανέφερε: "Η φυλακή του Αλκατράζ ποτέ δεν ήταν καλή για κανένα" ενώ ότι απέμεινε είναι ο αριθμός των απεγνωσμένων ανθρώπων που κάποτε φυλακίστηκαν εκεί. (Δεν ξέρω αν πρέπει να πιστεύω στα φαντάσματα καθαυτά), είπε ο 38χρονος Johnson. Κρατώντας μια στρογγυλή σιδερένια κουλούρα με κλειδιά, κάνει τη νυχτερινή του περίπολο στον γύρο του νησιού. Διασχίζει τον διάδρομο με τα κελιά στα οποία έζησαν κάποτε ο ληστής και γκάνγκστερ Arthur "Doc" Barker κι ο απαγωγέας Alvin Karpavicz, γνωστός ως "ο ανατριχιαστικός Karpis", ο τότε νούμερο 1 δημόσιος κίνδυνος. Ελέγχει την ιατρική πτέρυγα στην οποία ο Robert Stroud, ή αλλιώς ο άνθρωπος πουλί του Αλκατράζ πέρασε 17 χρόνια. Κρυφοκοιτάζει μέσα στον χώρο με τα πλυντήρια όπου ο γκάνγκστερ Alphonse Capone, γνωστός ως "ο Σημαδεμένος", προσπάθησε να διαφύγει σπρώχνοντας τους καθαριστές. Περιπολεί το γραφείο των διοικητών της φυλακής που είχαν ψευδώνυμα όπως "Αλμυρό νερό, Γύφτος, Cowboy κι υποσχόμενος Paul". Φαίνεται ότι κατά καιρούς η παλιά φυλακή παίζει παιχνίδια με το μυαλό του. Μια νύχτα, την στιγμή που ηχούσε το κουδούνισμα του πλοιαρίου και το προειδοποιητικό κουδούνι για την ομίχλη, ορκίζεται πως άκουσε κάποια ποτήρια να χτυπάνε μεταξύ τους, όπως γίνεται σε μια πρόποση. Ακούει τα ποντίκια να διασχίζουν τα πατώματα των διαδρόμων, και τον αέρα να ουρλιάζει, και που πολλές φορές ακούγεται σαν ένα τρανταχτό γέλιο. Όπως αναφέρει: (Αυτό το μέρος είναι εφιαλτικό όταν πέφτει το σκοτάδι. Σου δίνει την εντύπωση πως δεν είσαι καθόλου μόνος εκεί μέσα). Ίσως τελικά η φυλακή αυτή να μην υφίσταται ως φυλακή πλέον. Όμως ο φύλακας του βράχου μέσα στην νυχτερινή μοναξιά του, μπορεί να έχει περισσότερη παρέα από αυτή που φαντάζεται. Ίσως ο βράχος τώρα, να έχει περισσότερη ζωή…αυτή την φορά όχι μέσα στα κελιά αλλά εντελώς ελεύθερη.
Παραμενει στοιχειωμενο
Μία πολύ παλιά ιστορία τοποθετείται χρονικά στο 858 μ.Χ. και σύμφωνα με αυτήν, κάποιο κακό πνεύμα εκσφενδόνιζε βαριές πέτρες σε ένα αγροτόσπιτο έξω από την πόλη Λιόν στην Γαλλία, και προκαλούσε βίαιους κραδασμούς στους τοίχους από τη δύναμη των χτυπημάτων αυτών. Η πόλη επεκτάθηκε και σήμερα στην θέση αυτή βρίσκεται ένα κομψό κτήριο, σύγχρονο της εποχής μας.
Όμως το κακό αντί να σταματήσει συνέχισε και μάλιστα με αρκετά ποιο εντυπωσιακό τρόπο.
Στους χώρους του κτηρίου στεγάζεται ένα μέντιουμ το οποίο μάλιστα ισχυρίζεται ότι ο χώρος αυτός είναι από τους καταλληλότερους που θα μπορούσαν να το στεγάσουν.
Το μέντιουμ αυτό ειδικεύεται σε επικλήσεις πνευμάτων και πολλοί επισκέπτες του χώρου αυτού αναφέρουν πως όχι μόνο είδαν πνεύματα να αιωρούνται δίπλα τους αλλά μπόρεσαν και να πάρουν εντυπωσιακότατες εικόνες. Φαντασματα Στο Καστρο Tantallon
Το Κάστρο του Tantallon κτίστηκε το 1350 από τον Κόμη του Fife. Αργότερα πέρασε στα χέρια του William, του 1ου κόμη του Douglas. Για 300 χρόνια οι κόμητες Douglas του Angus ήταν από τις πιο ισχυρές οικογένειες στην Σκωτία.Η ιστορία του Κάστρου είναι γεμάτη μάχες και θάνατο. Ίσως αυτός είναι ο λόγος των εμφανίσεων φαντασμάτων σε αυτόν. Οι επισκέπτες του Κάστρου βγάζουν φωτογραφίες και όταν τις τυπώνουν διαπιστώνουν παρουσία που δεν είχαν εντοπίσει κατά την στιγμή της φωτογράφισης. Η παρουσία στέκετε στο παράθυρο φορώντας ρούχα εποχής. Πιστεύεται πως είναι ο Βασιλιάς Ιάκωβος ο 5ος της Σκωτίας.
Οι φωτογραφίες εξετάστηκαν από ειδικούς και δεν βρήκαν ίχνη αλλοίωσης στις φωτογραφίες και ισχυρίζονται πως οι φωτογραφίες είναι αυθεντικές. Το φαινόμενο παρακολουθεί και ο σκεπτικιστής Richard Wiseman.
Oσα δεν βλεπει το ματι.
Tο 1959 η Mabel Chinnery επισκέφθηκε τον τάφο της μητέρας της. Είχε φέρει και την φωτογραφική της μηχανή για να τραβήξει μερικές φωτογραφίες του τάφου. Μετά από μερικές φωτογραφίσεις του χώρου αλλά και της ταφόπετρας, πήρε μια τελευταία φωτογραφία του συζύγου της ο οποίος περίμενε μόνος στο αυτοκίνητο.
Μετά την εμφάνιση του film, η Mabel και ο σύζυγός της είδαν έκπληκτοι μια φιγούρα που φορούσε γυαλιά να κάθεται στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Η Mabel αναγνώρισε αμέσως την μητέρας της, την γυναίκα της οποίας τον τάφο είχαν επισκεφτεί εκείνη την ημέρα.Ένας εμπειρογνώμονας που εξέτασε το φωτογραφικό υλικό απεφάνθη ότι η εικόνα της γυναίκας στο πίσω κάθισμα δεν επρόκειτο για αντανάκλαση αλλά ούτε και για «διπλή έκθεση» του φιλμ.
"Στοιχηματίζω την φήμη μου ότι η φωτογραφία είναι γνήσια» είπε.
Συμμορία φαντασμάτων τρομοκρατεί χωριό
Αναστάτωση έχει προκληθεί στο χωριό Kudkwang της επαρχίαςKhon Kaen της βόρειο - ανατολικής Ταϊλάνδης, καθώς οι χωρικοί ισχυρίζονται ότι μια συμμορία δεκαπέντε φαντασμάτων έχει γίνει η αιτία για το θάνατο περισσοτέρων από δέκα συγχωριανών τους. Οι άτυχοι χωρικοί, όπως αποκάλυψαν οι αυτοψίες, πέθαναν από εσωτερική αιμοραγία δίχως να υπάρχουν προφανείς λόγοι που οδήγησαν σε κάτι τέτοιο. Μάλιστα έφτασαν στο σημείο να προσλάβουν κυνηγό φαντασμάτων προκειμένου να απαλλαγούν από τα φαντάσματα. Σύμφωνα με τις δηλώσεις αξιωματούχων του χωριού, πραγματοποιήθηκαν ήδη τρεις τελετές εξορκισμού που κατόρθωσαν να απομακρύνουν εννέα από τα φαντάσματα ενώ οι χωρικοί πιστεύουν ότι ένα από αυτά που παρέμειναν κατέλαβε το σώμα μιας 48χρονης γυναίκας η οποία σύντομα θα υποβληθεί στην τελετή εξορκισμού για να απελευθερωθεί.Φαντασματα σε αεροπλανο
Το 1972, η πτηση 101 των Ανατολικων Αερογραμμων επεσε σε ενα βαλτο στη Φλοριντα. Αναμεσα τους και τους 2 πιλοτους: τον Bob Loft και τον Don Repo. Πρεπει να αναφερω οτι πριν την συντριβη ο Repo ειχε κατεβει σε ενα μικρο θαλαμο (hellhole τον ονομαζαν), ακριβως κατω απο την καμπινα, προκειμενου να ελεγξει γιατι το αεροσκαφος εχανε υψοςΑπο εκεινη την ημερα και επειτα, πολλες μαρτυριες αναφερουν τους δυο αυτους πιλοτους, να εμφανιζονται παντα στο συγκεκριμενο τυπο αεροσκαφους. Ενω ενα L-1011 ηταν ετοιμο για απογειωση, και ο μηχανικος πτησης ολοκληρωνε τον καθιερωμενο ελεγχο, ακουστηκε η φωνη του Repo:"δεν χρειαζεται να κανεις δευτερο ελεγχο, τον εχω κανει εγω"Μια αλλη περιπτωση ο Loft εμφανιστηκε μεσα στο αεροσκαφος μπροστα σε δεκαδες επιβατες, προκαλωντας τετοιο πανικο, ωστε η πτηση ακυρωθηκε...λιγο αργοτερα πολλοι αναγνωρισαν τον Loft απο φωτογραφιες.
Αποδειχτηκε βλαβη στα υδραυλικα συστηματα του αεροσκαφους, που ισως να ειχε αποβει μοιραια στους επιβατες...αμα η πτηση αυτη γινοταν...
Αλλη φορα μια αεροσυνοδος ειδε το προσωπο του Repo σε ενα φουρνο της μικρης κουζινας του αεροπλανου.
Καλεσε τον μηχανικο, ο οποιος παλιος φιλος του Repo, τον αναγνωρισε αμεσως. Τους ειπε να "προσεξουν για κινδυνο πυρκαγιας στο αεροπλανο" Λιγο αργοτερα πριν την απογειωση παρουσιαστηκε βλαβη και φωτια στον ενα κινητηρα, και η πτηση ακυρωθηκε... Παρομοιες μαρτυριες εχουνε γινει κατα καιρους. Η τελευταιες δυο, το 1990 οι οποιες περιγραφουν εμφανιση του Repo σαν μηχανικο, και περιεργους
θορυβους απο τον θαλαμο κατω απο το πιλοτηριο (εκει οπου ειχε μπει ο Repo λιγο πριν συντριβει το
αεροσκαφος του)
Τελος, ενα χρονο μετα το θανατο του Repo, ενας κυβερνητης L-1011 ισχυριζεται οτι του εμφανιστηκε
τη στιγμη που το σκαφος περναγε μεσα απο ισχυρη καταιγιδα, και του ειπε "μην ανησυχεις...δεν θα
υπαρξουν αλλες πτωσεις L-1011...δεν θα επιτρεψουμε να συμβει"
Ο John Spencer εκανε προσφατα ερευνες και επιβεβαιωσε πως απο εκεινη την ημερα του δυστηχηματος,
το 1972, δεν υπηρξε άλλο ατυχημα στο συγκεκριμενο μοντελο αεροσκαφους...
Στοιχειωματα Στην Ελλαδα
Ανάμεσα στις πολλές ιστορίες που διαδίδονται για στοιχειωμένα σπίτια στον ελλαδικό χώρο συγκαταλέγεται η ιστορία του Διαμαντέικου σπιτιού στην περιοχή του Αχλαδόκαμπου.
Η υπηρέτρια του παλιού αρχοντικού ήταν η πρώτη που ανέφερε πως είδε κάποιες φευγαλέες θεόρατες παρουσίες να πλανιούνται στο σπίτι.
Πίστεψε όπως είπε πως ήταν βρικόλακες που έκαναν την εμφάνισή τους κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και επιχειρούσαν να φάνε το αλεύρι από τις αποθήκες.
Το 1925 το σπίτι πουλήθηκε στην οικογένεια Σελλή.
Οι καινούριοι ένοικοι ένιωσαν δυσφορία και ανησυχία με τη διάχυτη αίσθηση εχθρότητας στην ατμόσφαιρα, με τους ανεπαίσθητους ήχους αργόσυρτων βημάτων και το απειλητικό συναίσθημα ότι κάποιος τους παρακολουθούσε.
Λίγους μήνες αργότερα η κατάσταση χειροτέρεψε, απότομοι υπόκωφοι κρότοι, πάταγοι και βουητά μυστηριώδους προέλευσης τάρασσαν τον ύπνο τους και τους ξυπνούσαν ξαφνικά τα βράδια.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αόρατα πλάσματα προσπαθούσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με διάφορους τρόπους, μανταλώνοντας τις πόρτες, αλλάζοντας θέση στα προσωπικά αντικείμενα, μισανοίγοντας τα πορτόφυλλα, ανάβοντας φώτα και προκαλώντας αλλόκοτες δαιμονικές λάμψεις κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Αυτά τα φαινόμενα δοκίμασαν γερά τα νεύρα των ενοίκων και τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το ιδιόμορφο σπίτι.
Οι επόμενοι κάτοικοι του αρχοντικού ήταν οι οικογένειες Διαμαντογιάννη και Δολίτση. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής κάποια από τα μέλη της οικογένειας βρήκαν ατυχή και ανεξήγητο θάνατο και κυκλοφόρησε η φήμη ότι το σπίτι είναι καταραμένο.
Αρκετά χρόνια αργότερα,το 1945, μια παράξενα ηχηρή αστραπή πάνω από την οροφή του σπιτιού φαίνεται πως ήταν το τελευταίο σημάδι του περίεργου όντος το οποίο μπορούμε να υποθέσουμε ότι θεώρησε αρκετή την αναστάτωση που προκάλεσε και από εκείνη τη μέρα εξαφανίστηκε μια και καλή από το κτίσμα.
Η υπηρέτρια του παλιού αρχοντικού ήταν η πρώτη που ανέφερε πως είδε κάποιες φευγαλέες θεόρατες παρουσίες να πλανιούνται στο σπίτι.
Πίστεψε όπως είπε πως ήταν βρικόλακες που έκαναν την εμφάνισή τους κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και επιχειρούσαν να φάνε το αλεύρι από τις αποθήκες.
Το 1925 το σπίτι πουλήθηκε στην οικογένεια Σελλή.
Οι καινούριοι ένοικοι ένιωσαν δυσφορία και ανησυχία με τη διάχυτη αίσθηση εχθρότητας στην ατμόσφαιρα, με τους ανεπαίσθητους ήχους αργόσυρτων βημάτων και το απειλητικό συναίσθημα ότι κάποιος τους παρακολουθούσε.
Λίγους μήνες αργότερα η κατάσταση χειροτέρεψε, απότομοι υπόκωφοι κρότοι, πάταγοι και βουητά μυστηριώδους προέλευσης τάρασσαν τον ύπνο τους και τους ξυπνούσαν ξαφνικά τα βράδια.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αόρατα πλάσματα προσπαθούσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με διάφορους τρόπους, μανταλώνοντας τις πόρτες, αλλάζοντας θέση στα προσωπικά αντικείμενα, μισανοίγοντας τα πορτόφυλλα, ανάβοντας φώτα και προκαλώντας αλλόκοτες δαιμονικές λάμψεις κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Αυτά τα φαινόμενα δοκίμασαν γερά τα νεύρα των ενοίκων και τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το ιδιόμορφο σπίτι.
Οι επόμενοι κάτοικοι του αρχοντικού ήταν οι οικογένειες Διαμαντογιάννη και Δολίτση. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής κάποια από τα μέλη της οικογένειας βρήκαν ατυχή και ανεξήγητο θάνατο και κυκλοφόρησε η φήμη ότι το σπίτι είναι καταραμένο.
Αρκετά χρόνια αργότερα,το 1945, μια παράξενα ηχηρή αστραπή πάνω από την οροφή του σπιτιού φαίνεται πως ήταν το τελευταίο σημάδι του περίεργου όντος το οποίο μπορούμε να υποθέσουμε ότι θεώρησε αρκετή την αναστάτωση που προκάλεσε και από εκείνη τη μέρα εξαφανίστηκε μια και καλή από το κτίσμα.
Ο Δαιμονας με τα ασπρα.
Ένα βράδυ μία παρέα τεσσάρων-πέντε φίλων, αποφάσισε να πάει απ'την πόλη που έμεναν, με ένα φορτηγάκι, σε μία άλλη μακρινή πόλη για να κάνουν clubbing μιάς και στην περιοχή τους δεν είχαν καμία ντισκοτέκ. Όπως και έγινε. Ξεκίνησαν λοιπόν για τον προορισμό τους. Σσε κάποια φάση στην διαδρομή επάνω, είδαν στα δεξιά του δρόμου, έναν κύριο ηλικιωμένο που φορούσε λευκό καπέλο και σακάκι και κρατούσε μία λευκή βαλίτσα στο ένα του χέρι, ντυμένος στα λευκά απ'την κορφή ως τα νύχια, να τους κάνει ωτοστόπ. Τα παιδιά τότε προθυμοποιήθηκαν με πολλή χαρά να τον πάρουν μαζί τους και σταματώντας, τον έβαλαν μέσα και, έτσι, συνεχίσαν την διαδρομή τους. Σε λιγάκι, τα παιδιά άρχισαν κάπως να ξεθαρρεύουν μπροστά του, και έτσι αρχίσαν και έλεγαν ανέκδοτα, και ο ένας άρχισε να πειράζει τον άλλον, και γενικώς να κάνουν αβέρτα χαβαλέ τότε. Ο κύριος αυτός, στο μεταξύ, δεν είχε πει ούτε λέξη καθ'όλη την διάρκεια της διαδρομής ! Σε κάποια φάση, πολύ πριν φτάσουν στον προορισμό τους, ο ηλικιωμένος κύριος αυτός, άρχισε ανεξήγητα να... καπνίζει. Και όχι κανένα τσιγάρο, αλλά... ολόκληρος ! Απ'το σώμα του μέχρι κι απ'τα αυτιά του ακόμα, έβγαζε καπνούς ! Τα παιδιά τότε, βλέποντάς τον, σταματήσαν αμέσως τα αστεία αναμεταξύ τους, και άρχισαν να παραξενεύονται πολύ και να αναρωτιούνται τι να συμβαίνει και άρχισε να καπνίζει ολόκληρος ο κύριος αυτός. Επικράτησε για κάμποσο τότε μεγάλη παγωμάρα. Δεν μιλούσε κανένας. Μόνο τον κοίταζαν με περιέργεια. Τότε ένα απ'τα παιδιά που καθόταν δίπλα του, παρατήρησε ότι, το δαχτυλίδι που φορούσε ο κύρος αυτός, είχε πυρώσει και είχε γίνει πια κατάκόκκινο ! Τα παιδιά παρατήρησαν ότι το ίδιο σύμβαινε και με τα μάτια του. Είχαν γίνει κι αυτά κατάκόκκινα αλλά με κάτι παρππάνω όμως: βγάζανε φλόγες ! Τα παιδιά τότε, βλέποντας το αυτό να συμβαίνει, δεν ήξεραν τι να κάνουν. Μέσα σε χρόνο dt, τα παιδιά είχαν σταμάτησει το φορτηγάκι, μιάς που είχαν "ντουμανιάσει" πια απ'τους πολλούς καπνούς, και είχαν κατεβάσει τον περίεργο αυτόν κύριο, κοιτώντας τον συνεχώς με περιέργεια. Τότε ο κύριος αυτός, καπνίζοντας ακόμα ολόκληρος, και αλλάζοντας μορφή έτσι που φατσικά έμοιαζε σαν τον "έξαποδώ", τους είπε με πολύ στομφώδες ύφος: "Έχετε χάρη που ο συνοδηγός φοράει σταυρό... αλλιώς θα σας είχα πάρει μαζί μου !!", και λέγοντάς το αυτό, εξαφανίστηκε με έναν έντονο στιγμιαίο ανεμοστρόβιλο, αφήνοντάς στο σημείο που στεκόταν μόνο λίγη στάχτη. Μόλις εξαφανίστηκε, αμέσως σταμάτησε και ο ανεμοστρόβιλος. Τα παιδιά, τα "χρειάστηκαν" για τα καλά, και αφού επιβιβάστηκαν πάλι στο φορτηγάκι, δεν πήγαν τελικά στην άλλη πόλη που είχαν αποφασίσει να πάνε, αλά γυρίσανε άρον των άρον στην πόλη τους, από όπου και ξεκίνησαν, όπου και διηγήθηκαν στους δικούς τους το γεγονός αυτό που τους έτυχε.
Μια Περιεργη Παρουσια
Άνοιξε το παράθυρο και τότε ο γέροντας του ζήτησε ένα τσιγάρο. Ο Κ. ανταποκρίθηκε θετικά στην επιθυμία του γέροντα, και έτσι άνοιξε το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου και έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα. Του έδωσε το τσιγάρο και μετά ο γέροντας του ζήτησε φωτιά για να ανάψει το τσιγάρο.
Τότε ο Κ. έσκυψε να πάρει να του δώσει και τον αναπτήρα. Αλλά μόλις σηκώθηκε ο γέροντας είχε εξαφανιστεί. Βγήκε από το αυτοκίνητο και έψαξε γύρω-γύρω να βρει τον γέροντα αλλά μάταια. Αυτό το περιστατικό είναι ένα από τα συνηθισμένα περιστατικά όπου εμφανίζεται ο φύλακας-άγγελος του καθένα μας για να μας προφυλάξει από κάποιο επερχόμενο κακό.
Ανάμεσα στους ζωντανούς.
Ο Sir Victor Goddard, ήταν ένας συνταξιούχος ανώτερος υπάλληλος της R.A.F όταν δημοσίευσε αυτήν την ενδιαφέρουσα φωτογραφία το 1975, της οποίας η λήψη έγινε το 1919. Η φωτογραφία αυτή είναι το ομαδικό πορτρέτο της αεροπορικής μοίρας του Goddard, στη οποίο είχε υπηρετήσει κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου στο HMS Daedalus.
Στην φωτογραφία φαίνεται το πρόσωπο ενός φαντάσματος, πίσω από την πλάτη του αεροπόρου που βρίσκεται στην πάνω σειρά και τέταρτος από αριστερά. Λέγεται ότι είναι το πρόσωπο του Freddy Jackson, ενός μηχανικού ο οποίος σκοτώθηκε σε ατύχημα, από τον έλικα ενός αεροπλάνου, δύο ημέρες νωρίτερα. Η κηδεία του είχε γίνει την ημέρα που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία. Τα μέλη της μοίρας αναγνώρισαν εύκολα το πρόσωπο του Jackson.
Οι παραφυσικοί ερευνητές υποστήριξαν ότι ο Jackson εξ αιτίας του ξαφνικού του θανάτου παραβρέθηκε στην φωτογράφηση καθώς προφανώς δεν είχε αντιληφθεί τον θάνατό του.
Στην φωτογραφία φαίνεται το πρόσωπο ενός φαντάσματος, πίσω από την πλάτη του αεροπόρου που βρίσκεται στην πάνω σειρά και τέταρτος από αριστερά. Λέγεται ότι είναι το πρόσωπο του Freddy Jackson, ενός μηχανικού ο οποίος σκοτώθηκε σε ατύχημα, από τον έλικα ενός αεροπλάνου, δύο ημέρες νωρίτερα. Η κηδεία του είχε γίνει την ημέρα που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία. Τα μέλη της μοίρας αναγνώρισαν εύκολα το πρόσωπο του Jackson.
Οι παραφυσικοί ερευνητές υποστήριξαν ότι ο Jackson εξ αιτίας του ξαφνικού του θανάτου παραβρέθηκε στην φωτογράφηση καθώς προφανώς δεν είχε αντιληφθεί τον θάνατό του.
